Od brzegu jeziora, do weneckiego lagunowego wybrzeża
Z Jeziora Garda do Wenecji: podróż Galee per montes i Weneto do odkrycia
Jest starożytna opowieść, która przecina wody i wspina się na góry. To opowieść o Galee per Montes, niezwykłym przedsięwzięciu dokonanym w 1439 roku przez Serenissimę, Republikę Wenecką, która przeniosła lądem — od wód Adygi aż po Gardę — flotę okrętów wojennych, by przeciwstawić się wojskom mediolańskim. Przedsięwzięcie inżynieryjne i logistyczne, które dziś wydaje się legendą, ale które opowiada o Veneto od zawsze przyzwyczajonym do wielkich ambicji, przekraczaniu granic natury i wytyczaniu niemożliwych szlaków.
Stąd możemy wyobrazić sobie – albo rzeczywiście odbyć – itinerarium złożone z etapów, które opowiadają serce regionu Veneto. Pierwszy postój to Rivoli Veronese, gdzie znajduje się słynne Forte Rivoli (lub Forte Wohlgemuth), niedaleko miejsca, w którym statki zostały opuszczone z wód Adygi. Stamtąd wchodzi się do doliny Adygi, mijając Dolcè, Peri, Ceraino, tereny osadzone między skalnymi ścianami a winnicami: krainy wina, historii, zapomnianych krajobrazów.
Da qui, possiamo immaginare – o compiere davvero – un itinerario fatto di tappe che raccontano il cuore del Veneto. La prima sosta è Rivoli Veronese, dove si trova il famoso Forte Rivoli (o Forte Wohlgemuth), poco distante dal punto in cui le navi furono calate dall’Adige. Da lì si entra nella valle dell’Adige attraversando Dolcè, Peri, Ceraino, territori incastonati tra pareti rocciose e vigneti: terre di vino, di storia, di paesaggi dimenticati.
Kontynuując, dociera się do Werony, miasta sztuki przeciętego przez Adygę i głęboko naznaczonego panowaniem weneckim. Grobowce rodu della Scala, renesansowe bramy, Castelvecchio: wszystko mówi o silnym związku z Wenecją, o pięknie, które łączy architekturę i pomysłowość.
Da Verona si può proseguire verso est, toccando borghi e paesi dove la civiltà veneziana ha lasciato impronte profonde. A Soave, ad esempio, dove il vino e le mura medievali raccontano storie di mercanti e soldati. A Montagnana, gioiello fortificato, sembra uscito da un dipinto antico, fino a Cittadella e Castelfranco Veneto, dove l’anima della Serenissima si mescola con quella padana.
E infine, l’ultima meta: Venezia. Qui l’acqua è tutto: inizio e fine del viaggio, spirito e sostanza. E’ da qui che le galee salparono, ed è qua che idealmente si ritorna, dopo aver attraversato un Veneto interno, spesso poco conosciuto ma pieno di meraviglie. Un Veneto dove le montagne e i fiumi hanno fatto vie di comunicazione, dove l’ingegno ha superato i limiti della geografia, e dove l’identità è sempre stata fluida come l’acqua che tutto connette