Jedyna w swoim rodzaju, historyczna perła zawieszona na wodzie, w 1987 roku Wenecja i jej Laguna zostały wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.
W dzisiejszym świecie Wenecja zachowuje swój urok i jest bardzo popularnym celem dla miłośników turystyki z całego świata: według najnowszych badań (ISTAT 2022) ponad 10 milionów osób rocznie i znajduje się na szczycie listy najczęściej odwiedzanych miast we Włoszech, na drugim miejscu po Rzymie.
W dzisiejszym świecie Wenecja zachowuje swój urok i jest bardzo popularnym celem dla miłośników turystyki z całego świata: według najnowszych badań (ISTAT 2022) ponad 10 milionów osób rocznie i znajduje się na szczycie listy najczęściej odwiedzanych miast we Włoszech, na drugim miejscu po Rzymie.
Najczęściej odwiedzane punkty zainteresowania to najbardziej ikoniczne symbole miasta: Most Rialto, Plac św. Marka z jego bazyliką oraz Pałac Dożów. Zasługują na wizytę, jednak Wenecja to nie tylko to: to codzienność w życiu dojeżdżających, pracowników i studentów w każdym wieku, którzy witają ją o świcie i opuszczają o zmierzchu. Aby poczuć Wenecję na co dzień, trzeba zagłębić się w rejony zwykle bardziej zapomniane, lecz tchnące historią i autentycznością.
Il Ghetto ebraico è proprio una di queste, con le case tra le più alte in tutta l’isola: essendo una zona ristretta e confinata, con l’espandersi delle famiglie, gli edifici potevano solamente crescere in altezza. Passeggiare in questa zona è prendere mano con quella che è la Venezia dei veneziani, tra i bimbi che si rincorrono andando a scuola e qualche cicchetto al volo.
Wciąż w okolicach Getta znajduje się inny z najbardziej uczęszczanych przez locals rejonów – Fondamenta della Misericordia. Poza nieskończonym wyborem, jakie cicchetti wziąć do porządnego aperitivo, idąc dalej dochodzi się do Ospedale di San Giovanni e Paolo, a cały ten odcinek ma swoją własną atmosferę. Bezcenną niespodzianką jest następnie fasada szpitala, który powstał jako Scuola Grande di San Marco, w epoce napoleońskiej służył jako szpital wojskowy, a od dwustu lat pozostaje miejskim szpitalem cywilnym. Nawet zwykłe pobranie krwi staje się podróżą w czasy renesansu.